تاملی بر نشت فیلم حمله به کوی دانشگاه

شب گذشته بی بی سی فارسی ویدئویی از حمله گارد ضد شورش و لباس شخصی ها به کوی دانشگاه تهران در 25 خرداد پخش کرد.

به فاصله ای زمانی کوتاهی پس از ان ویدئوی کاملتری بدون توضیحات گوینده بی بی سی و بدون حذف و تعدیلهای صورت گرفته توسط بی بی سی روی سایت یوتویوب قرار گرفت.

مهمترین سوالاتی که با دیدن این فیلم به ذهن می رسد این است که اول: چه کسی این فیلم را به خارج کشور نشت داده است؟ دوم: هدف از این اقدام چه بوده و با در نظر گرفتن این اقدام چه تحلیلی از اوضاع کنونی می‌توان داشت.

درک اینکه چه کسانی فیلم را نشت داده اند چندان دشوار نیست. برای تشخیص عاملین باید به  نکات زیر توجه کرد:

فیلم توسط یکی از حمله کنندگان به کوی تهیه شده بنابراین تهیه فیلم یا توسط گارد ویژه نیروی انتظامی صورت گرفته یا توسط لباس شخصی ها و بسیج که زیر مجموعه ای از سپاه هستند. گفتگوهایی که در طول فیلم صورت می گیرد همه در جهت مقصر نشان دادن نیروی انتظامی و تطهیر لباس شخصی ها است. در لحظه حمله به کوی یکی از لباس شخصیها که کنار دوربین ایستاده می گوید ما برای گفتگو به اینجا امده ایم! در جای دیگر وی دوباره به دوربین نزدیک می شود و می گوید رجب زاده دستور ورود به کوی را صادر کرده است. در طول فیلم به دفعات صدای یک لباس شخصی شنیده می شود که به افراد گارد می گوید نزن و ظاهرا سعی دارد جلوی اعمال خشونت پلیس را بگیرد. واضح است که نیروی انتظامی از نشت این فیلم سودی نمی برد و تنها گزینه باقی مانده سپاه و لباس شخصی ها هستند که با انگیزه  تطهیر خود از خشونتهای پس از انتخابات این فیلم را بیرون داده اند. دستگاه سرکوب به یک قربانی نیاز دارد و ظاهرا در محفل کودتا نیروی انتظامی حلقه ضعیفتری است. و البته با توجه به ایدئولوزیک بودن مبنایی سپاه و بسیج طبیعی است که نظام ترجیح دهد وجهه لباس شخصی ها و بسیج را که ظاهرا برای ادای تکلیف شرعی به میدان امده اند را حفظ نماید.

سوال دوم: انتشار این فیلم چه پیامدهایی خواهد داشت ؟

به نظر من انتشار این فیلم به خودی خود وضعیت نظام را بدتر از چیزی که هست نخواهد کرد. انچه مردم از عملکرد خشونت امیز دستگاه سرکوب می دانند با دیدن این فیلم زیادتر نخواهد شد. اما نکته مهم این است که نشت این فیلم به خارج از حلقه کودتاگران نشان دهنده درک انها از عمق بحران مشروعیت است. بحرانی که از ناکارامدی دولت در رفع مشکلات اقتصادی و همچنین برخورد خشونت امیز با معترضین و صد  البته شبهه در مبتنی بودن تشکیل دولت بر اراده و انتخاب ملت ناشی می شود.

بحران مشروعیت البته به خودی خود به نتیجه مثبتی برای جنبش تبدیل نخواهد شد. بحران مشروعیت مانند گسلی است که ناپایداری وضعیت موجود را نشان می دهد اما این که وضعیت ناپایدار فعلی به کدام وضعیت جدید منتهی خواهد شد بستگی دارد به قوت استراتژی و تاکیتیکها و همچنین بهره گیری از فرصتها